Translated by Fa Lian from the English with photographs by Yao Feng and others
Για τους αρχάριους που φοράνε το ράσο για πρώτη φορά
Ο Βούδας στενοχωριέται γιατί πρέπει να αντιμετωπίσουμε τέτοιες ταλαιπωρίες.
Έχει τόση αγάπη για τους ανθρώπους σαν εμάς.
Μην αφήνεις ωραία λουλούδια να ζαλίζουν τα νέα σου μάτια.
Ένα άδειο δωμάτιο δεν σκονίζεται
Και ακόμα και ο πιο εκλεκτός κυνηγιέται από το θάνατο.
Γι' αυτό μην είσαι αλαζόνας η ανυπόμονος,
Κάνε σιγά και άσε μας να σου δείξουμε
Πώς τυλίγεται το ράσο του μοναχού.
Στην αρχή, δεν υπήρχε πρότυπο να ακολουθήσει κανείς.
Ποιος ήξερε τι χρειαζόταν να γίνει ;
Κοίτα ! μια λαθεμένη κίνηση και μπερδεύεσαι ξανά.
Ναι, πήγαινε σιγά και άφησε μας να σου δείξουμε
Πώς να τυλίγεις και να δένεις το ράσο του μοναχού.
Βλέποντας ένα φίλο πεζοπορώντας
Θυμάσαι όταν ήμασταν νέοι πόσο τρέχαμε.
Τώρα, γεράσαμε και κουτσαίνουνε σαν περπατάμε.
Τότε, ήμασταν γεμάτοι ιδέες και τολμηροί,
Μέχρι που βάζαμε νερό στα σύννεφα.
Τώρα σκαλίζουμε το χιόνι με τα μπαστούνια μας,
Και ανησυχούμε για την παγωνιά και τον αέρα.
Λοιπόν...είσαι διάσημος τώρα.
Τα γραπτά σου έργα είναι παγκόσμια γνωστά.
Η φήμη σου έφτασε ίσαμε το Παλάτι.
Ο Βασιλιάς, έμαθα, εντυπωσιάστηκε αρκετά.
Τώρα, η ζωή μου στα βουνά συναντά όλες μου τις επιθυμίες.
Μπορώ να είμαι υπερήφανος που σε γνώρισα '' τότε ''...
Στείλε μου λοιπόν ένα γράμμα για να αποδειχθεί, και μη ξεχάσεις
Να περιλάβεις ορισμένους από τους συναρπαστικούς σου στοίχους.
Το δωμάτιο των καλεσμένων του Ναού
Ένας καλεσμένος φιλοξενείτε στην Αίθουσα Κουνζιάνγκ.
Το γεύμα είναι πενιχρό και προσφέρουμε νερό αντί τσάι.
Δεν γκρινιάζει, αλλά δεν μιλάει πολύ.
Δεν έχει και πολλά να πει που να μη τα γνωρίζουμε κιόλας.
Υπάρχει μία σταθερότητα σχετικά με τα νέα των αλλαγών του κόσμου.
Αλλά εκεί πάνω, τα δένδρα του βουνού αντέχουν τόσα κλαδιά απ'το αμπέλι.
Και οι πηγές ποτέ δεν μας στερήσανε να δροσίσουν τη δίψα μας.
Ο χρόνος περνά τόσο γρήγορα σ΄ αυτό το απομονωμένο μέρος
Μόλις που μας φτάνει για να αποκτήσουμε την φώτιση.
Τι σκέφτηκε, αυτός ο καλεσμένος που αναζητά τα λόγια του Βούδα ;
Θα σκέφτηκε άραγε ότι, ότι είχαμε να του προσφέρουμε
Προερχόταν από κάποια αποθήκη του Μοναστηριού ;
Επαινώντας τον Γέροντα Δάσκαλο Γκου Τινγκ
Ακόμα είμαι υπόχρεος στον Γέροντα.
Όχι μονάχα γέμιζα πάντα τον εαυτό μου με τους θησαυρούς του
Αλλά η επίσκεψη του εδώ απόψε μου έδωσε θέμα ομιλίας.
Ήρθε : Μία δροσερή πνοή πάνω σε ανοικτό πεδίο.
Ήρθε : Ο πανέμορφος ήλιος βγαίνει το πρωί.
Ακόμα και χρυσοί τοίχοι πρέπει να σέβονται τον άνεμο.
Οι θησαυροί του ! Είναι η ίδια η πηγή του Τσαν!
Τα βάθη του εκπέμπουν καλοτυχία και σοφία.
Με μια ευχή εξατμίζει ωκεανούς από την θλίψη του χειμώνα
Και δημιουργεί μια Πηγή σε όλες τις δέκα κατευθύνσεις.
Επιστροφή στο Όρος Γκου ύστερα από Σαράντα χρόνια απουσίας για βοήθεια στης διαδικασίες της κηδείας του Ζιανγλιαν Γκονγκ
Αυτό ήταν κάποτε το βουνό όπου έμενα.
Τώρα αυτό το μέρος και εγώ, είμαστε ξένοι.
Τα μαλλιά μου ραβδωμένα με γκρίζο,
Ο κήπος της αυλής γεμάτος από ξερόχορτα.
Ο Ζιανγκλιαν Γκονγκ κι' εγώ ήμασταν φίλοι από παλιά,
Αλλά δεν αναγνωρίζει πια ο ένας τον άλλον.
Ίσως αποσύρθηκα τόσο πολύ μακριά.
Το παρελθόν όμως συνεχίζει να με βιάζει.
Συγχυσμένος ρωτώ τον εαυτό μου, '' τι κάνω μετά;
Κοιτάω τριγύρω αναστατωμένος από τόση ακαταστασία και εγκατάλειψη
Τότε μονάχα αντιλαμβάνομαι ότι δάκρυα κυλούν πάνω στα μαγουλά μου.
Αφοσιωμένος στον Ζινγκ Ζχινγκ, Σύντροφος και Μέλος της Σανγκαa
Το σπίτι μου μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε, ουρανό η γη.
Το μόνο που χρειάζομαι είναι χώρος στη καρδιά μου.
Και μια καθαρή πηγή, φυσικά.
Όταν βρίσκομαι στο βουνό, μπορώ και βολεύομαι
Εδώ κάτω, είμαι απασχολημένος τώρα και βγάζω τα χορτάρια.
Αλλά ακόμα κι αν δεν είμαι απασχολημένος, δεν διαβάζω και πολύ.
Χρειάζεσαι ένα μέρος στη καρδιά σου....έναν μεγάλο άδειο χώρο
Για να βρεις τι είναι πραγματικό από αυτό που δεν είναι.
Ο Ναός στο Ρέμα Κριμσον
Στη Κορυφή Κριμσον τα σύννεφα είναι πιο παχιά,
Αλλά το μυστικό μονοπάτι είναι καθαρό, παρόλο που στρίβει
Ξανά και ξανά και ξανά.
Τα λουλούδια του βουνού, σπινθηρίζουν στη παγωμένη δροσιά,
αντανακλώντας το φεγγάρι,
Και ασφαλής μέσα στο φράχτη από καλαμιές ένας Αλυκών
Μαλώνει την ανθρωπότητα.
Στο χάραμα, η βροχή σκαλίζει στα βράχια ένα τατουάζ .
Σε μια τρελή πορεία ο Δράκος κτυπά τα μακρινά καταφύγια,
Κάνοντας τα σύννεφα τόσο πυκνά που το πρωινό γίνεται σούρουπο.
Προς το μεσημέρι γίνεται Ανακωχή!
Ήλιος και Ειρήνη και ένας κόσμος φρέσκος και καινούργιος.
Περνώντας το χειμώνα στο ΥουνΧουα αλλά χωρίς συνάντηση με τον φίλο μου
Ήρθα σ΄ αυτό το μέρος όπου τα δένδρα είναι τόσο παχιά να απορείς.
Ξαφνικά στη θολωτή καμάρα του δάσους βρίσκω ένα μονοπάτι.
Προσπερνώ το βράχο....αυτό που είναι κάτω από το πράσινο κιόσκι.
Υπήρχε πάγος στα φύλα και οι άκρες των κλαδιών ήταν γυμνές και κόκκινες.
Ποιος είχε σκαλίσει αυτά τα ευαίσθητα λόγια στο βράχο;
Περίμενα. Αχ ..ολα ειναι αισθήματα,
Σαν πώς αυτά δεν είναι παρά μονάχα η κενότητα του εγώ;
Οι πύλες του Τσαν και οι δυο αναπαύονται ήσυχα τώρα
Μαζί με τις δαμασκηνιές και τα χορτάρια
Αναμένουνε τους άνεμους της Άνοιξης.
Επίσκεψη στο Ναό Λονγκουα στο Ρανγκουν
Από αυτό το στρατηγικό σημείο, μπορεί κανείς να ελέγχει τις Νότιες Θάλασσες.
Και έτσι ένας Βουδιστικός Ναό χτίστηκε από την παραίσθηση ενός Δράκοντα.
Λιβάνια επιπλέουν έξω από την Χρυσή Παγόδα.
Ο ίδιος ο Βούδας, φαίνεται να εμφανίζεται μέσα στο καπνό.
Οι κήποι των κτιρίων σε λίγο θα κλείσει. Η γέφυρα που ενώνει αυτό το μέρος αρχίζει να φιλοξενεί την άκρη ενός ουράνιου τόξου
πράσινο σαν το πολύτιμο πετράδι ''jade'' .
Εδώ, παράδεισος και άνθρωπος , μπορούν να συναντηθούν,
Για να τιμήσει ο ένας τον άλλον με ένα ήχο από τη καμπάνα του ναού.
νοιξιάτικη βροχή παντού χωρίς τελειωμό
Μακρόχρονες βροχές, αυτή είναι η πραγματική αρχή της άνοιξης.
Παντού όπου κι' αν κοιτάξεις, κοντά η μακριά,
Όλα είναι φρέσκα και καινούργια.
Τα κρύα γκρίζα βουνά φοράνε ντελικάτα χρώματα.
Τα πέτρινα σκαλοπάτια έτσι πλυμένα , ούτε ίχνος σκόνης μένει.
Οι ιτιές αποφάσισαν με μοναδικό τους σκοπό
Να φέρουν ηρεμία στα μάτια με ομορφιά.
Τα λουλούδια ακόμα κοιμόνται.
Δεν άνοιξαν τα χείλη τους να αποκαλύψουν ακόμα τίποτα.
Έχει πρόσθετο χορτάρι που μεγαλώνει στην άκρη του σκαλοπατιού.
Είναι τόσο ανυπόμονο να ευχαριστήσει, όταν πατάς απάνω του
υποχωρεί ευγενικά, ύστερα ανασηκώνεται ξανά,
Σαν απλά, να υποκλίνεται σε σένα.
Ο Ναός Μπαοζι Τιεφο στο Σανζι
Εάν περπατήσεις στο βαθύ δάσος,
στα όρια των άσπρων σύννεφων,
Θα βρεις ένα Ναό.
Τα πεύκα είναι παλιά, όσα χρόνια τα κουβαλά ένας Δράκος
Τα βράχια στο γκρεμό είναι τόσο απότομα
που δυσκολεύουν ακόμα και τις τίγρεις να κοιμηθούν απάνω τους.
Σαν τις κρύες μέρες που αρχίζουν να εισβάλλουν στους παραδείσους,
Έτσι κι' ο ήχος των ψαλμών των Σούτρας εξαγνίζει τ' αφτιά σας.
Να τολμήσω να ερευνήσω για το Γέρο Πανγκ Μεί, το Γέρο Φρυδά ; Πόσο καιρό άραγε κατάφερε να ζήσει εδώ ;